‘Tijdelijk mijn vader vervangen werd bedrijfsovername’
Op jonge leeftijd schoof u aan de directietafel van jullie bedrijf. Wist u altijd al dat u het bedrijf van uw vader wilde overnemen?
‘Dat was snel duidelijk, maar het liep totaal anders dan we dachten. Ik werkte als zeventienjarige al in onze fabriek in kunststof halffabricaten, ik stond aan een van de machines. Ik had de opleiding werktuigbouwkunde gevolgd en daarna ging ik als draaier in het bedrijf van mijn vader werken, na een bijbaantje in een metaalbedrijf. Eigenlijk had ik net uitgesproken dat ik het bedrijf ooit wel wilde overnemen, en af en toe werkte ik een dag mee boven, op het kantoor van mijn vader, toen mijn vader een ongeluk kreeg met zijn mountainbike. Hij brak zijn rug en moest drie maanden platliggen om te herstellen. Er was geen vervanger, mijn vader runde alles in z’n eentje, maar hij kon niet vanuit zijn bed het bedrijf leiden. Dat ging ik doen.’
Een snelle promotie. Hoe ging dat?
‘Ik had geen flauw idee wat ik moest doen. Ik deed mijn best, iedereen begreep dat ik niet alles wist en gelukkig kon ik mijn vader om advies vragen. Dat ging goed. Ik merkte dat het werk me lag en ik vond het erg leuk om te doen. Dus toen mijn vader terugkwam, weer volledig hersteld, stond het voor mij vast dat ik op deze plek wilde blijven zitten. We besloten dat mijn vader de overdracht ging regelen, en ik werd verantwoordelijk voor de zaken intern. Het liep lekker, we groeiden elk jaar 10% en ik voelde me helemaal op mijn plek.’
Mijn vader is een genereus mens, hij maakte plaats voor mij
Wanneer besloten jullie dat u het bedrijf officieel zou overnemen?
‘Er was niet één moment waarop dat werd besloten, dat was een geleidelijk proces. We vonden een organisatie die ons kon begeleiden bij de bedrijfsoverdracht, gingen in gesprek met financiers om de overdracht te bekostigen, spraken met elkaar over voorwaarden en op een gegeven moment waren we er wel uit. In 2018 hebben we onze handtekeningen gezet, vanaf dat moment was ik 100% aandeelhouder en directeur. Mijn vader is in 2020 gestopt.’
Welke rol speelde de bank bij die overname?
‘Om de financiering voor die overname rond te krijgen, heb ik afspraken gepland met verschillende banken. Het is bijzonder dat je dan zakelijk naar afspraken moet kijken, maar de keuze ook met je gevoel maakt. En dat gevoel was bij Van Lanschot meteen goed. Ik merkte dat we op dezelfde golflengte zaten, onze samenwerking is gelijkwaardig. Ze denken met me mee en luisteren naar mijn verhaal.’
Hoe is het om als twintiger al directeur van zo’n groot bedrijf te zijn?
‘Ik was succesvol, als je er op die manier naar wilt kijken. Maar het heeft z’n prijs, merkte ik een paar jaar geleden. Ik was niet fit, erg moe, en ik moest nog een heleboel werk verzetten op de laatste dag voor onze vakantie. Aan het einde van die werkdag voelde ik me zo slecht dat ik toch maar even langs het ziekenhuis ging. Binnen de kortste keren lag ik op de hartbewaking in het ziekenhuis. Mijn hartritme was verstoord, ik kreeg medicijnen en moest onder behandeling blijven van een cardioloog om dit goed te monitoren. Op dat moment drong het nog niet echt tot me door, we zijn zelfs gewoon op vakantie gegaan. Daar werd me duidelijk dat het te maken had met het harde werken. In een serieus gesprek vroeg mijn vrouw: waar doe je dit eigenlijk allemaal voor? Dat was een confronterende vraag.’
Succes heeft een prijs, merkte ik in het ziekenhuis
Kon u die vraag beantwoorden?
‘Ik was gebrand op zakelijk succes, wilde een ander bedrijf overnemen en daarna misschien nog een. Ik voelde me een soort superman, het ging allemaal zo goed. Maar door haar vraag ging ik nadenken. Wat is mijn definitie van succes eigenlijk? Het draait voor mij om erkenning, dat is een belangrijk begrip. Toch had ik mijn lesje nog niet geleerd. Pas toen ik nog zo’n waarschuwing van mijn hart kreeg, wist ik dat ik de zaken anders moest gaan aanpakken. Kijk, mijn vader was ook altijd aan het werk, het bedrijf was zijn kindje. Toen hij uitviel, werd pijnlijk duidelijk dat het bedrijf zonder hem eigenlijk niet kon blijven draaien, want hij deed alles en wist alles. En nu had ik mezelf in dezelfde positie gemanoeuvreerd als mijn vader, ik was ook onmisbaar. Een bedrijfsleider die al sinds 2016 bij ons werkt, heeft zich in januari ingekocht, zodat ik met iemand kan samenwerken en we het werk kunnen verdelen.’
En wat is nu uw definitie van succes?
‘Ik voel me succesvol als ik goed kan samenwerken met de mensen in het bedrijf, als ik voor medewerkers een verschil kan maken. Dat lukt, we hebben bijna geen verloop van personeel en zelfs in deze krappe arbeidsmarkt weten we nieuwe, geschikte mensen aan te trekken. Het bedrijf groeit nog steeds, maar organisch. In 2018 hebben we een ander bedrijf overgenomen, maar een derde overname heb ik op het laatste nippertje afgezegd. Ik voorzag al dat het weer zo’n hectische tijd zou worden, ik was bang om opnieuw in het ziekenhuis terecht te komen. En persoonlijk? Binnenkort gaan we verhuizen naar een nieuw huis, met wat meer buitenruimte. Ons derde kindje is op komst, ik verheug me erop om meer buiten te zijn, tijd met het gezin door te brengen, in de tuin te werken.’
Bedrijfsoverdrachten kunnen lastige transities zijn, zeker bij een familiebedrijf. Waarom is het bij jullie zo harmonieus gegaan?
‘Dat is vooral aan mijn vader te danken. Hij is een genereus mens, hij maakte plaats voor mij. Soms gaf hij me commentaar, heel subtiel en vanaf de zijlijn, en daar kon ik vroeger best fel op reageren. Daar kijk ik nu anders naar. De erkenning waar ik naar op zoek was, die zocht hij ook. Toen ik die dynamiek tussen ons zag, werd het allemaal makkelijker.’
