‘Duurzaamheid? Dat woord betekent niks voor mij’
Duurzaamheid, wat is daar mis mee?
‘Niks, maar ik vind het zo’n vreemd begrip. Het heeft voor mij geen betekenis. Ik vind het niet meer dan logisch dat we als mensen, maar ook als bedrijven, investeren in een betere wereld. Licht uit als je niet in de kamer bent, verwarming laag, niets nieuws kopen dat je niet nodig hebt. Dat idee trek ik door in alles.’
Hoe doet u dat?
‘Simpel. Ik koop bijna geen nieuwe spullen. Mijn kleding is bijvoorbeeld allemaal tweedehands of vintage. Ik draag nu een outfit die ik al tien jaar heb, als het niet langer is. Ik zie er niet shabby uit, want ik zoek bijvoorbeeld mooie vintage Dior-jurkjes die ik laat vermaken door een kleermaker zodat ze goed passen. Ben ik erop uitgekeken, dan verkoop ik ze weer of geef ik ze door. Bovendien vind ik dat mensen hun beroep moeten kunnen behouden, daar geloof ik sterk in. Een goede kleermaker, waar vind je die? Dat ambacht is ook duurzaam. Een ander voorbeeld: haal ik een flat white oat koffie to go, dan neem ik mijn eigen beker mee. Mijn koffie blijft daarin veel langer warm, en bovendien drinken die wegwerpbekers niet lekker. Dat is duurzaam, maar ik kijk er niet op die manier naar. Het zit in mijn systeem.’
Hoe is dat in uw systeem gekomen? Is dat met de paplepel ingegoten?
‘Niet echt. Mijn vader is een softwareontwikkelaar, mijn moeder heeft haar eigen bistro en cateringbedrijf. Eten weggooien is zonde, daar heeft m’n moeder mij wel van doordrongen. Een overgebleven preistengel ging niet in de vuilnisbak, maar in de bouillon. Ik heb zelf ook een tijd in de horeca gewerkt, ik merk dat “geen afval, alles gebruiken” een standaardhouding is van horecaondernemers.’
Samen met de kinderen ga ik tweedehands winkels af, ze leren dat je niets nieuws hoeft te kopen
En de volgende generatie?
‘Onze kinderen leren we bewust dat je niks nieuws hoeft te kopen. ‘Ik heb geen kleren’, hoor ik van ze. Zijn ze overal uitgegroeid. Ze krijgen een budget en samen gaan we drie, vier winkels met tweedehands kinderkleding langs. Of we shoppen gezellig online, met thee op de bank. Ze vinden dat hartstikke leuk, mijn dochter koopt dan vier rokjes en tien spijkerbroeken om er later achter te komen dat ze geen topjes heeft. Ook leerzaam. En met Koningsdag is het een chaos bij ons voor de deur. De kinderen verkopen zelf het speelgoed en de kleding die ze niet meer willen hebben. Dat geld mogen ze zelf houden. Op die manier leren ze ondernemerschap, en ook: alles opnieuw gebruiken. Mijn dochter van 9 neemt vaak gevonden statiegeldflesjes mee uit de speeltuin en levert ze bij de supermarkt in. Kijk, als mama A zegt, moet mama ook B aanvaarden en dus loop ik vaak met een zakje van de speeltuin naar de supermarkt.’Hoe werkt dat met uw investeringen? Zoekt u dan met name duurzame ondernemingen?
‘Juist niet. Het is omgekeerd: zie ik bij een bedrijf Nespresso-cups in de koffiehoek en recyclen ze die niet, of rijden ze in nieuwe grote benzine-slurpende auto’s, dan zijn dat minpunten. Ik voel heel sterk: je krijgt van mij geen geld voor jouw bedrijf. Maar het hoeft heus allemaal niet meteen super duurzaam te zijn. Een voorbeeld: ik investeer in Four Leaves, een producent van linnengoed. Daar heb ik me flink tegenaan bemoeid. Nu is de verpakking volledig gemaakt van gerecycled materiaal en het product zelf is extreem duurzaam. En er komt een nieuwe lijn, volledig van luxe dead stock. Kan bijna niet beter, toch?’
Zo’n ‘handdoek op de grond’-sticker in hotels heeft niets met duurzaamheid te maken
Maar u vertelde dat u wel vliegreizen boekt voor uw gezin?
‘Ik ben niet perfect. Ik realiseerde me dat we afgelopen tijd een paar keer hebben gevlogen. Hoe ga ik dat compenseren, vraag ik mezelf af. Niet door die paar euro extra aan KLM te betalen natuurlijk, maar dan koop ik me bijvoorbeeld in bij een bosbouwbedrijf. Daar ga ik de samenwerking mee aan, nu is het biodiverse bosbouw en wachten we vijf jaar langer met kappen, winst komt later. Ik maak het mezelf daarmee niet makkelijk, maar dit is mijn manier om het aan te pakken. Ik kan dat doen, van dat voorrecht ben ik me terdege bewust, en op deze manier houd ik mijn zaken zelf in de hand, die bomen zijn van mij. Beter dan die nep-initiatieven, zoals hotels met zo’n ‘handdoek op de grond’-sticker in de badkamer. Sowieso logeer ik liever in B&B’s, en bovendien: dat gaat gewoon over hun budget bij de wasserette en met duurzaamheid heeft het niets te maken.’En uw auto? Elektrisch?
‘Ik heb nu een oude Citroën Dyane gekocht en die laten galvaniseren zodat hij niet roest. Hij is omgebouwd zodat hij elektrisch rijdt. Ik kan elk onderdeel ervan, met uitzondering van de elektronica, met een theelepel losschroeven en laten repareren, zo simpel zit die auto in elkaar. Een auto helemaal oprijden, is duurzamer dan telkens een nieuwe te kopen. Het word je wel lastiger gemaakt, want met een oude bak mag je het centrum van Amsterdam niet meer in. Net zo’n gedoe als de verbouwing van ons huis een paar jaar geleden, ook in Amsterdam. Dat wilde ik zo duurzaam mogelijk doen, dus zonnepanelen op het dak, warmtepomp in de tuin, duurzame materialen. Wat denk je? Ging mooi niet door, maximaal vijf zonnepanelen op het dak en die duurzame materialen waren nog te nieuw en onbekend voor de bouwvergunning. Kreeg ik laatst een brief van de gemeente of ik zonnepanelen wilde. Dat geloof je toch niet?!’
Bent u somber over de toekomst?
‘Ik vind mezelf geen doemdenker, maar realist. Ik maak me zorgen over de toekomst van onze kinderen, ik weet niet hoe hun leven zal zijn door alles wat wij kopen, consumeren en kapotmaken. We hebben het als mensen verpest en de wereld gaat aan ons ten onder. Echt, dit is de apocalyps.’
