Verschillende generaties, dezelfde liefde voor IT
Het IT-bedrijf van Geert Hoekstra (33) is de laatste tien jaar gegroeid als kool. Het begon allemaal als bijbaantje naast zijn hbo-opleiding, maar die combinatie hield hij niet lang vol: de opleiding interesseerde hem maar matig, terwijl het ondernemerschap steeds meer trok. Hoekstra: ‘Ik werkte in een hoekje van de schuur van mijn ouders. Toen ik besloot te stoppen met mijn opleiding hebben zij me geholpen met een eigen bedrijfsruimte. In 2008 kwam ik mijn compagnon tegen met wie ik nog steeds samenwerk, inmiddels is ons bedrijf twee verhuizingen verder en tellen we vijftig medewerkers.’ Het bedrijf van Hoekstra is gespecialiseerd in complexe maatwerkoplossingen in automatisering. ‘Bij elke nieuwe opdracht beginnen we helemaal opnieuw, vaak werken we voor bedrijven die hele specifieke eisen stellen aan hun softwarepakket. Een uitdagende manier van werken, ook voor de programmeurs, want die moeten elke keer weer nieuwe software ontwikkelen, andere problemen oplossen en buitengewoon creatief werken.’
Ondernemen trok me veel meer dan studeren
Vier computers
Fred Steenwinkel (72) heeft de ontwikkeling van automatisering van dichtbij meegemaakt. Hij vertelt dat de overheid in 1956 had berekend dat Nederland hooguit vier computers nodig zou hebben, meer niet. ‘In mijn werkkamer staan er al vijf, en voor de rekenkracht van mijn smartphone had je toen een computer zo groot als mijn bijkeuken nodig.’ Als afgestudeerd bedrijfseconoom begon hij bij grote accountantskantoren, met name op het gebied van toepassen van automatisering in de bedrijfsadministratie. In de jaren zeventig kocht hij zijn eerste microcomputer en volgde hij de Teleac-cursus automatisering. ‘Maar die computer kon alleen eenvoudige berekeningen uitvoeren en dat echte programmeren vond ik niet zo interessant,’ zegt hij. ‘Ik was meer geïnteresseerd in de toepassing van die nieuwe technologische ontwikkelingen. Ik zie mezelf als een tolk tussen de automatisering en de gebruikers, vooral op financieel gebied. Met de combinatie van automatisering en mijn vakgebied bedrijfseconomie en accountancy kan ik tot op hoge leeftijd blijven werken, dat had ik als twintiger al in de gaten.’
App om de horeca te helpen
Het thuiswerken en de corona-omstandigheden hebben voor veel bedrijven het belang van hun IT-processen benadrukt. Steenwinkel: ‘Ik geef les aan de Erasmus Universiteit, aan studenten van de post-master Internal Auditing. Die lessen gingen de laatste maanden via Zoom. En mijn vrouw volgt een cursus Italiaans bij iemand in Sicilië, gewoon vanuit de huiskamer. Dat wordt allemaal goed geregeld, de privacy-risico’s zijn afgedekt. Het bedrijfsleven hield die ontwikkelingen jarenlang tegen, maar nu heeft het werken op afstand toch een grote vlucht genomen.’
Hoekstra zag vooral nieuwe kansen in de coronacrisis. ‘Op televisie zag ik dat horecaondernemers van het ene op het andere moment gegevens van hun gasten moesten verzamelen. Ik stuurde gelijk een berichtje naar mijn collega’s: laptop mee, ik bestel pizza’s, dit gaan wij regelen. Dat is een voordeel van ons jonge bedrijf, iedereen stond te trappelen. Wij hebben ervaring met het bouwen van zulke toepassingen, het is voor ons een peulenschilletje. We hebben die app gratis aangeboden aan ondernemers, als je nu bij een restaurant of op een terras je gegevens online invoert, is de kans groot dat dat via onze applicatie is.’
Banken hebben een zorgplicht, ook als iemand dement wordt
Kritische bril
Het ontwikkelen van zo’n gratis app is een voorbeeld van projecten die Hoekstra ongeveer eens per jaar aanpakt voor de samenleving. Nog een voorbeeld: als Urker bedrijf maakten Hoekstra en z’n collega’s een programma waarmee vissers kunnen uitrekenen hoeveel ze verdienen. ‘Het loon van een visserman is ook deelloon, hij krijgt een deel van de opbrengst van een schip. Maar hoe bereken je dat? Hoe ziet een salarisstrookje er dan uit? Hoe verreken je dat met je jaaropgave? Met ons programma werd dat een stuk duidelijker. Ik zag dat mijn schoonvader heel lang aan het puzzelen was om uit te rekenen wat hij nou op welke manier moest berekenen, en mijn handen gingen jeuken, ik wilde dit makkelijker maken’
Steenwinkel herkent dat direct. Hij kijkt altijd kritisch naar de gebruiksvriendelijkheid van toepassingen, en die bril kan hij niet afzetten. Laatst nog, toen hij deelnam aan een online conferentie waarbij live getolkt werd. ‘Switchen van een Engelse naar een Nederlandse ondertiteling was niet zo makkelijk, de knop daarvoor was onvindbaar. Waarom is daar niet over nagedacht? Dat kan beter. Zoiets valt mij meteen op, doordat ik al die jaren bezig ben geweest met automatisering vanuit gebruikersperspectief.’
Een lange lijst vrijwillige bestuursfuncties
Hoe zit het met vrijwilligerswerk, is daar nog tijd voor? Hoekstra zet zich in via Junior Chamber International (JCI), een netwerkorganisatie voor jonge ondernemers. ‘JCI bemiddelt voor maatschappelijke projecten en lokale projecten. En daar doen we als bedrijf graag aan mee, als het kan.’
Steenwinkel heeft een agenda vol vrijwilligerswerk. Hij is bestuurslid van Meds on Wheels, van de Oogvereniging en de stichting Spelenderwijs in Utrecht, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. ‘Ik verdeel mijn tijd gelijk tussen vrijwilligerswerk, lesgeven en het besturen van pensioenfondsen.’ De laatste jaren zet hij zich met hart en ziel in voor de belangen van mensen met dementie, met name als het gaat om hun contact met financiële instellingen. ‘Een op de drie mensen van tachtig jaar of ouder krijgt met dementie te maken, dat is een flinke groep. Ik vind dat banken daar een zorgplicht hebben. Trekken ze aan de bel als er signalen zijn dat iemand zijn financiële zaken niet meer zelf kan regelen? En proberen ze iemand dan zo goed mogelijk te helpen? Verschillende financiële dienstverleners zijn daarmee bezig, bijvoorbeeld met trainingen voor hun werknemers. Maar er kan veel meer. En het mooie is: als die dienstverlening voor mensen met dementie kan worden aangepast, kunnen ook anderen daarvan profiteren.