Ralph de Vries: 'Duurzaamheid zit in m'n bloed'
Wat is uw achtergrond?
‘Ik kom uit een familie van ondernemers. Mijn ouders hadden een groot slagersbedrijf, ze leverden aan supermarkten en we hadden eigen winkels. In 2014 is het familiebedrijf overgegaan in een ander slagersbedrijf. In goed overleg met m’n familie, iedereen was het er helemaal mee eens. Ik ben daar als commercieel directeur en aandeelhouder blijven werken. Een paar jaar daarna kreeg ik een burnout. Ik vroeg me af: wat is mijn motivatie om elke dag aan het werk te gaan? Geld verdienen is niet mijn drijfveer. Ik wilde mijn leven herzien, ik wilde gaan ondernemen met een positieve impact.’
Wanneer is duurzaamheid belangrijk geworden?
‘Duurzaamheid speelt voor mij al lange tijd een rol. In het familiebedrijf zocht ik samen met klanten een oplossing voor een probleem of vraag vanuit de markt. Ik werkte aan een gelijkwaardige, langdurige verstandhouding met onze klanten, in plaats van de kortstondige samenwerkingen die je in retail veel ziet. Elk jaar met inkopers steggelen over euro’s is niet erg duurzaam. Bovendien verlies je dan de klant uit het oog, en die zou de hoofdrol moeten spelen. Die gelijkwaardige manier van werken noemt iedereen nu een duurzame klantrelatie, maar op die manier werk ik dus al jaren.’
Wist je dat 40% van ons voedsel wordt weggegooid?
Sommige mensen krijgen een beetje de kriebels van het woord ‘duurzaamheid’.
‘Dat snap ik niet zo goed. Ik vind het een mooi begrip. Het draait niet per se om het milieu, het gaat mij vooral om een bestendige manier van werken. Ergens goed voor zorgen, of dat nou grondstoffen, medewerkers of investeerders zijn, zodat je er langer profijt van hebt. Dat dan ook de planeet profiteert, is toch alleen maar mooi? Als je het zo bekijkt, kan alles duurzaam zijn. Zo kun je ook nadenken over duurzaam personeelsbeleid, het vinden en behouden van de beste medewerkers. Of op een duurzame manier omgaan met jezelf: goed voor jezelf zorgen, zorgvuldig omgaan met je relaties.’
U werkt ook voor Group of Butchers, een vleesverwerkend bedrijf. Hoe verenigt zich dat met duurzaamheid?
‘Ik heb respect voor vegetariërs en veganisten, maar zelf eet ik wel graag vlees. Tegenwoordig is bijna al het vlees duurzaam. Wat ik daarmee bedoel? Vlees van dieren die goed worden behandeld, producten waarbij we het hele dier benutten en zo min mogelijk weggooien. We gaan als maatschappij nogal slordig om met eten. Wist je dat 40% van ons voedsel wordt weggegooid?’
Hoe draagt Wasteless eraan bij dat we minder eten weggooien?
‘Wij zorgen ervoor dat supermarkten de prijzen van hun verse producten á la minute kunnen aanpassen met dynamische prijskaartjes. Het zijn computerschermpjes zo groot als een pakje zakdoeken, die ze in de winkel aan de schappen hangen. Met een zelflerend algoritme worden de productprijzen automatisch aangepast aan de voorraad, de vervaldatum van het product en de vraag van de consument. Stel je voor dat een supermarkt flink barbecue-pakketten heeft ingekocht, maar het weer slaat ineens om. Dan wordt het barbecue-vlees automatisch goedkoper, zodat de supermarkt aan het einde van de dag niks weg hoeft te gooien. Als een deel van de pakken melk in het zuivelschap maar tot morgen houdbaar is, dan worden die pakken goedkoper.’
Duurzaam ondernemen moet uit jezelf komen
Is het milieu de enige reden voor supermarkten om hieraan mee te doen?
‘Het weggooien van boodschappen is vooral een dure grap voor de supermarkt: er is al betaald voor vervoer, verpakking, voor het plaatsen in de schappen – en dan levert het helemaal niks op. Echt zonde! Bovendien wordt het milieu twee keer belast: eerst bij het produceren en daarna bij het wegwerken van het afval. Met onze prijskaartjes zijn de supermarkten ook van die lelijke afprijsstickers in hun winkels af, want wees nou eerlijk, een schap vol verpakkingen met die blauw-rode of knaloranje stickers ziet er toch niet aantrekkelijk uit?’
Waar komt het idee voor die dynamische prijskaartjes vandaan?
‘Het is niet mijn idee, maar van een stel slimme gasten in Israël. Zij zijn hiermee begonnen nadat ze hun eerste start-up succesvol hadden verkocht. Ze hebben mij betrokken bij hun bedrijf omdat ik, door mijn achtergrond in ons familiebedrijf, veel mensen ken in de retailwereld en weet hoe het daar reilt en zeilt. Zij regelen de technische kant van het verhaal, ik zorg ervoor dat supermarkten weten wat we doen en hoe ze kunnen aanhaken. Zo participeer ik ook in een paar andere ondernemingen, zoals een startup die reststromen van groente en fruit omzet in waardevolle grondstoffen, een bedrijf dat hippe elektrische fietsen ontwerpt en verkoopt en een netwerk voor innovatieve food-ondernemers.’
Is de foodsector eigenlijk innovatief?
‘Samen met mijn zus Elody probeer ik dat wel te stimuleren. We geven allebei als trend forecaster onze visie op foodtrends. Op vakantie in het buitenland gingen wij vroeger met onze ouders de supermarkt in, om te kijken wat ze daar hadden. Dat doen we allebei nog steeds, dat zit er zó in. Zo ontdekken we nieuwe foodtrends. Tegelijk zijn we ons ervan bewust dat wij hier in de Amsterdamse binnenstad ver voor de muziek uitlopen. De gemiddelde Nederlander besteedt € 7 aan een maaltijd voor vier personen. Dat komt neer op aardappelen, vlees en groente, en laat maar weinig ruimte voor pokebowls of pizza’s met een broccoli-bodem. Food-innovaties gaan, zeker buiten de randstad, met kleine stapjes.’
Hoe overtuigt u andere ondernemers ervan om ook duurzaam te gaan werken?
‘Daar ga ik niemand van overtuigen, dat moet uit jezelf komen. Ondernemers moeten vooral doen waar ze zich goed bij voelen en niet omdat ze zich verplicht voelen iets te doen wat je sustainable of maatschappelijk verantwoord zou kunnen noemen. Het lijkt me beter om je niks aan te trekken van wat mensen van je vinden, maar vooral te doen wat je zelf wilt. Dat is ook duurzaam ondernemen: je gevoel laten spreken in je werk, werken op een manier die bij je past.’
Foto: Jan Willem Scholten