De dienstensector kabbelt vooralsnog voort, maar het is de vraag hoe lang nog.

In het kort:

• Centrale bankiers klem tussen hardnekkige inflatie en afzwakkende economie
• Markt verwacht een renteverlaging in september, wat wij voorbarig vinden
• Huidige inflatie van 7% in eurozone is nog ver verwijderd van de beoogde 2%

Na een bewogen week met bijeenkomsten van de Amerikaanse centrale bank (Fed) en de Europese Centrale Bank (ECB) staat er nu een rustiger week met economische data voor de deur. De centrale bankiers gaven ons echter genoeg stof tot nakaarten en ook de discussie over het schuldenplafond in de VS eist de aandacht op.

Zowel de Fed als de ECB sprak, maar gaven beleggers weinig duidelijkheid over wat ze kunnen verwachten. De Fed ‘draaide’ weliswaar en laste een adempauze in voor het monetaire beleid: eerst maar eens kijken welk effect de recente renteverhogingen en strengere kredietvoorwaarden op de economie hebben, stelde Fed-voorzitter Jerome Powell. En die economie lijkt inderdaad al in een lagere versnelling lager te draaien.

Normaliter zou dit positief nieuws zijn, maar Powell ziet de inflatie mogelijk langer hoog blijven en dat maakt de weg vrij voor een langdurig hogere beleidsrente. Wat bepaald niet strookt met de verwachting van de markt, die uitgaat van een eerste renteverlaging in september. Dat vinden wij trouwens een voorbarige aanname, tenzij de economie in een serieuze glijvlucht raakt, wat voor aandelenmarkten evenzeer onaantrekkelijk zou zijn.

Amerikaanse arbeidsmarkt

Van een glijvlucht lijkt vooralsnog geen sprake te zijn, gezien de wederom ijzersterke Amerikaanse arbeidsmarktcijfers van april. De banencreatie van 253.000 stuks ligt ruim boven de verwachte 185.000 en de loongroei steeg met 0,5% (maand op maand), fors boven de verwachte 0,3%.

Voor de ECB-beleidsrente, de depositorente in de eurozone, verwacht de markt eind deze zomer een piek van 3,75%. Dat zou - volgens diezelfde markt - voldoende zijn om de inflatie naar de gewenste 2% te dirigeren. Daarna voorziet men een geleidelijke beleidsrentedaling, gesteund door een lagere inflatie in 2024 en een geleidelijk aanwakkerende economie.

Hierbij zijn kanttekeningen te plaatsen. Denk bijvoorbeeld de demografisch krappe arbeidsmarkt: die lokt hogere lonen uit en stuwt de inflatie. Mede daarom wil ECB-voorzitter Christine Lagarde het monetaire rempedaal blijven intrappen. De april-inflatie van 7% op jaarbasis is immers nog ver verwijderd van de beoogde 2%.  

Legere orderboeken

Tegelijkertijd doemt er voor de eurozone meer economisch gevaar op. Veel economen en bedrijven rekenen op een voorzichtig herstel in de tweede jaarhelft, maar de Duitse fabrieksorders in maart leren ons iets heel anders, met een daling van -10,7%, waar analisten -2,7% verwachtten. Orderboeken raken leger. Net als in de VS raakt dit vooral de industrie, terwijl de dienstensector vooralsnog voortkabbelt. Vraag is alleen: voor hoe lang nog? 

Al met al zitten de centrale bankiers klem tussen een hardnekkige inflatie (in Europa meer als in de VS) en een verzwakkende economie. Dat houdt ook aandelenmarkten in de tang. Voor ons reden om onze onderwogen positie in aandelen te handhaven.

Schuldplafond VS  

In de VS stuurde minister van Financiën Janet Yellen afgelopen week een brandbrief over het bereiken van de schatkistbodem begin juni. Pas medio juli wordt het echt penibel. Om dit malheur te voorkomen, gaan de politieke kopstukken op 9 mei om de tafel. De democraten willen zonder voorwaarden het plafond verhogen, de republikeinen willen bezuinigen.

De Amerikaanse geld- en obligatiemarkt maakt zich hier druk over, gezien de verzekeringspremie tegen het faillissement van de Amerikaanse overheid (CDS): die liep op van 0,4% medio april tot 0,65% momenteel (voor de Oekraïne-invasie was dit nog 0,14%). De aandelenmarkten daarentegen verdisconteren opvallend genoeg geen stress. Zij gaan er vanuit dat er uiteindelijk een oplossing komt.

Dat zal zo zijn, maar normaliter worden de risico’s van negatieve schuldplafond-maatregelen (het sluiten van instellingen, het niet betalen van ambtenarensalarissen) in aandelenmarkten ingeprijsd. En de koersrisico’s in dit dossier zijn best groot. Het politieke kat-en-muisspel tussen democraten en republikeinen leidde in 2011 en 2018 kortstondig tot meer dan 10%-koersverlies in de S&P500-index. De sector gezondheidszorg en commerciële dienstverlening werden het hardst getroffen. De Amerikaanse staat zal niet failliet gaan, maar politiek zit er momenteel wel druk op de ketel.

Consumenteninflatie

Op de macro-economische agenda in de VS staat deze week de consumenteninflatie. Verwacht wordt dat de kerninflatie in april licht daalt naar 5,4% (maart: 5,6%). Anderzijds zagen we de maandelijkse loongroei in april op een hoge 0,5% uitkomen (verwacht: 0,3%). De jaarlijkse loongroei van 4,4% ligt nog steeds ruim boven de 3%, die correspondeert met de gewenste inflatie van 2%.

Op vrijdag komt de University van Michigan met een inschatting van het consumentenvertrouwen voor de maand mei. Gerekend wordt op een stabiel cijfer tegenover april. Voor Europa staan er deze week geen noemenswaardige cijfers op de agenda.

Bij de Chinese economie kijken we deze week uit naar exportcijfers en geldgroei. Het economisch herstel post corona lijkt af te vlakken en behoeft meer stimulering. Beleggers wachten op meer aankondigingen vanuit Beijing. Dat kan de aandelenmarkten tijdelijk positief in beweging zetten.  

Jack Horvest is investment specialist