Tussen neus en lippen door lijkt ECB-president Draghi het inflatiemandaat anders te interpreteren.

En verder:

• De Fed zal de rente deze week met 0,25% verlagen
• Amerikaanse industrie  heeft last van lagere groei wereldeconomie
• Wij blijven comfortabel met kleine ondervertegenwoordiging van aandelen in ons beleggingsbeleid

Mario Draghi gaf vorige week donderdag een opmerkelijke persconferentie. Niet omdat de president van de Europese Centrale Bank (ECB) na de beleidsvergadering een ruimer geldbeleid in het vooruitzicht stelde. Dat was algemeen verwacht. Zowat de helft van de beleggers ging er zelfs vanuit dat de ECB de depositorente nu al lager zou zetten. Voorlopig blijft die echter onveranderd.

Het opmerkelijke zat hem vooral in het feit dat de ECB, bijna tussen neus en lippen door, zijn mandaat anders lijkt te interpreteren. Het streven lijkt niet langer een inflatie van net onder de twee procent, maar een symmetrische  inflatiedoelstelling. Dat houdt concreet in, dat als het inflatiedoel van twee procent wordt bereikt het geldbeleid niet automatisch strakker wordt. Centrale bankiers kunnen op dat moment het geldbeleid gewoon ruim houden, als ze inschatten dat dit nodig is om op (middel)lange termijn structureel net onder de twee procent uit te komen.

Deze aanpassingen in het inflatiebeleid is belangrijk. Het zet voor de ECB de deur open naa een zo mogelijk nóg langer en nóg soepeler geldpolitiek. Wij verwachten in ieder geval een ruim stimuleringspakket in september, met een renteverlaging en wellicht ook met een heropstart van het obligatie-opkoopprogramma. En wie weet, misschien dat de ECB ooit zelfs overgaat tot inkoop van aandelen… à la japonaise.

Uitkijken naar renteverlaging Fed

Na de ECB vorige week is het deze week de beurt aan de Amerikaanse centrale bank Fed om zich over zijn rentebeleid te buigen. Voorzitter Powell zal het naar verwachting niet bij woorden houden en de beleidsrente met 25 basispunten verlagen. Althans, dat is wat 80% van de beleggers verwacht. De overige 20% rekent zelfs op een verlaging met 50 basispunten.

De Amerikaanse economie groeit minder hard dan begin dit jaar

Wij sluiten ons aan bij het eerste kamp. In het afgelopen tweede kwartaal groeide de Amerikaanse economie weliswaar minder uitbundig dan in het begin van het jaar (2,1% tegenover 3,1%). Maar om u meteen een half procent van de beleidsrente afhalen is op dit moment voorbarig. De financiële markten zouden daar van schrikken. Ze zouden zich afvragen of ze iets over het hoofd zien in het economische gezondheidsbulletin van de VS? Overigens, het onverhoeds niet leveren op de alom verwachte renteverlaging van 0,25% kan eveneens leiden tot teleurstelling onder beleggers. Maar de kans op een onveranderde rente wordt als nihil ingeschat.  

Amerikaanse industrie hapert

Als het over de gezondheid van de Amerikaanse economie gaat dan krijgen we donderdag de belangrijke ISM Manufacturing Index. Een soortgelijke vertrouwensbarometer uit de industrie (Markit PMI) brokkelde vorige week al verder af om op een score uit te komen die nét niet wijst op regelrechte krimp in de verwerkende industrie. Hoewel minder ver doorgedreven, begint het Amerikaanse economische plaatje dus een beetje te lijken op dat van de eurozone. De dienstensector houdt zich goed, maar het industriële klimaat ondervindt langzaamaan meer hinder van de wereldwijd lagere economische groei.

China speelt een belangrijke rol in de wereldeconomie. Een (gedeeltelijke) oplossing van het handelsconflict met de VS is een noodzakelijke voorwaarde om het Chinese groeicijfer op te vijzelen. Maar hoewel er blijkbaar nieuwe onderhandelingen lopen, zal dat nog niet weerspiegeld worden in de PMI’s die deze week ook in China op het menu staan. We verwachten voorlopig geen verandering in het matige beeld van weinig economisch vertrouwen bij inkoopmanagers.

Banenmachine op lager toerental

Traditiegetrouw komt het rapport over de Amerikaanse arbeidsmarktrapport op de eerste vrijdag van een nieuwe maand. Vrijdag krijgen we een beeld van de arbeidsmarkt in de VS. Het tempo waarmee de Amerikaanse economie banen creëert, neemt af. Zo kwamen er in het vierde kwartaal van 2018 per maand gemiddeld 233.000 banen bij. In het afgelopen tweede kwartaal viel dat terug tot 170.000. Hiermee is er geen man overboord. De arbeidsmarkt blijft sterk, maar de trend richting een lagere groei is duidelijk.

Stabiel beleggingsbeleid

Voor aandelenbeurzen betekenen de huidige economische ontwikkelingen dat de ‘jacht naar rendement’ nog niet voorbij is. Met een aanhoudend lage of negatieve rente moeten beleggers wat anders. Dat zal aandelenkoersen blijven steunen, zoals dat de afgelopen jaren al het geval was.

Natuurlijk, enkel steun door de lage rente is uiteindelijk niet voldoende om de aandelenkoersn op peil te houden. Ook de economische groei moet op een voldoend hoog toerental blijven. ECB-baas Draghi maakt zich daar zorgen over. Op zijn beurt is die economische groei de basis voor degelijke bedrijfswinsten.

Over het tweede kwartaal blijken die bedrijfswinsten in zowel de VS als Europa alvast beter dan verwacht. Ongeveer een derde van de ondernemingen heeft al kwartaalcijfers gepubliceerd.  In de VS was de winst per aandeel (exclusief de energiesector) gemiddeld 7% hoger tegenover dezelfde periode in 2018. In Europa is dat 4%. Voor beide regio’s is dat ongeveer 5% boven de verwachtingen.

Bedrijfswinsten in de VS en Europa zijn beter dan verwacht

Bovendien zijn vooral in de VS de meevallende bedrijfscijfers mooi verspreid over de diverse sectoren. Met uitzondering van de sectoren energie en grondstoffen is er overal winstgroei. In Europa is dat beeld iets genuanceerder. We zien dat de Europese industrie het lastiger heeft door de inzakkende wereldhandel.

Wij blijven ons op dit moment comfortabel voelen bij een beleggingsbeleid waarin aandelen maar een klein beetje ondervertegenwoordigd zijn tegenover het gemiddelde belang op lange termijn. Maar wel degelijk met een voldoende groot gewicht in een gespreide portefeuille om geprofiteerd te hebben van het recente verloop op de beurzen. Voor de nabije toekomst blijven we speuren naar signalen dat de groei enigszins kan aantrekken of mogelijk verder daalt.  Dat zal een heel belangrijke parameter zijn in ons beslissingsproces.

Luc Aben is hoofdeconoom bij Van Lanschot.