Detailhandelsverkopen VS zullen geen spectaculair herstel laten zien, consument blijft bepalend.

Ooit was er een tijd dat aandelenbeleggers een ruimer monetair beleid op gejuich onthaalden. In de eurozone kijkt men nu wat gemengder. Ondanks dat de ECB een eerste renteverhoging voor ten minste zes maanden uitstelde én eerder dan verwacht een nieuw rondje bankfinanciering (TLTRO’s) aankondigde, reageerden aandelenbeurzen erg lauw. De Duitse tienjaarsrente ‘halveerde’ wel na het ECB-persbericht van 0,12% naar 0,06%.

Beleggers vragen zich af of de centrale bank dan zó bezorgd is over het economische plaatje om nu al plots de monetaire teugels weer wat te laten vieren?

De cijferaars van de ECB hakten inderdaad stevig in hun groeiprognoses. Steviger dan een behoedzame centrale bank doorgaans doet. Toch moet een en ander gerelativeerd worden. Met haar nieuwe groeiverwachting van 1,1% voor 2019 (was: 1,7%) plaatst de centrale bank zich simpelweg in lijn met de marktconsensus. Het is met andere woorden geen schokkend laag getal dat plots uit de lucht komt vallen. Bovendien - zoals ook Draghi terecht aanstipte - is er nog steeds groei. Weliswaar in een lager tempo, maar er is geen sprake van krimp. Sterker nog, mochten de handelsspanningen tussen China en de VS wegebben en/of een harde Brexit vermeden worden, dan kunnen die twee groeivertragende factoren alvast wat naar de achtergrond verdwijnen de komende tijd.

We moeten het groeiplaatje scherp in de gaten blijven houden. Zo suggereert het zwakkere Amerikaanse arbeidsmarktrapport van vorige vrijdag dat ook in de VS het groeimomentum een tandje lager gaat. Maar ook daar houden de financiële markten al rekening mee.

Ogen op China

Het spreekt voor zich dat China een centrale rol speelt in de toekomstige richting van de wereldeconomie. Het land is verantwoordelijk voor een belangrijk deel van de economische groei. Afgelopen vrijdag konden nieuwe handelscijfers het hoopgevende signaal van de maand daarvoor niet bevestigen. De handel was in februari zelfs ronduit slecht. Hoewel het Chinese nieuwjaar wellicht voor enige ruis in de cijfers zorgde, blijven er zorgen over de voortgaande economische afkoeling. Maar ook in China is het allemaal geen kommer en kwel. De nieuwe kredietverlening steeg in januari zeer fors, deze week komen de krediet- en geldgroeicijfers over februari naar buiten. Samen met de industriële productie en detailhandelsverkopen zijn dat dan ook dé belangrijkste economische agendapunten om naar uit te kijken.

Joe Sixpack bepaalt het pad

In de VS kijken we vooral naar de detailhandelsverkopen over de maand januari die vanmiddag gepubliceerd worden. In december vielen deze cijfers nog tegen.

Consumptie neemt ongeveer twee derde van de Amerikaanse economie voor z’n rekening. Joe Sixpack’s bestedingsbereidheid bepaalt dus in belangrijke mate het algemene beeld en de economische groei van het land. We verwachten geen spectaculair herstel van de detailhandelsverkopen, maar toch een klein plusje tegenover de (slechte) maand voordien.

Tot slot stippen we nog even de nieuwe Amerikaanse inflatiecijfers aan (publicatie morgen). Sinds de Federal Reserve in januari aankondigde om voorzichtig te zijn met het verder optrekken van de beleidsrente, zijn de economische data wisselvalliger geworden. De Amerikaanse groei blijft degelijk, maar haalt niet langer het tempo van 2018. In die zin is de meer afwachtende houding van de Fed inderdaad terecht gebleken.

Natuurlijk is het verloop van de inflatie cruciaal in deze context. We weten al dat de uurlonen in de VS geleidelijk aantrokken tot 3,4% op jaarbasis in februari. Tegelijk trekt echter ook de productiviteit enigszins aan. Zodat het met de opwaartse inflatiedruk vanuit de hogere uurlonen best meevalt. Ook de sterke dollar drukt op de inflatie. We verwachten op korte termijn dan ook geen grote verandering in het inflatiebeeld. Fed-baas Powell moet het geweer voorlopig dus niet van schouder veranderen en kan rustig afwachten.

Luc Aben is hoofdeconoom bij Van Lanschot.