Voldoende redenen om vast te houden aan aandelenposities zonder blind te zijn voor de risico’s.

Nervositeit op markten houdt aan

Nadat de Federal Reserve (Fed) vorige week besliste de beleidsrente op te trekken en bovendien van plan is om dat gradueel te blijven doen, reageerden beleggers ontgoocheld. Ze vrezen dat de Amerikaanse centrale bank té drastisch zal ingrijpen en bijgevolg zuurstof ontneemt aan de economie.

De Fed gaat ook gestaag verder met de afbouw van haar balans, met een tempo van $ 50 miljard dollar per maand. Vervallen er obligaties in de portefeuille die ze via haar programma van kwantitatieve verruiming opbouwde, dan worden niet de volledige vrijgekomen bedragen geherinvesteerd. De stroom liquiditeiten naar financiële markten vermindert dus ten opzichte van de periode van de kwantitatieve verruiming. Ook de ECB wordt minder actief op de obligatiemarkten.

En markten worden sinds november sowieso al geteisterd door zorgen over de wereldwijde economische groei. In de VS dooft het effect van Trumps belastingverlaging geleidelijk uit. De internationale handelsspanningen betekenen onzekerheid bij ondernemingen en consumenten. Vooral in groeimarkten en Europa. Om het nog maar niet te hebben over andere politieke hete hangijzers, zoals de Brexit of het turbulente (geo-)politieke klimaat.

Dan toch maar verkopen die aandelen?

De eerste maanden van 2018 ademde ons beleggingsbeleid optimisme uit. Maar naarmate de onzekerheden toenamen, bouwden we in een gespreide portefeuille geleidelijk risico af. Om uiteindelijk te belanden op een normale, gemiddelde aandelenweging. In jargon noemen we dat een ‘neutrale weging’.

Gezien de aanhoudende marktnervositeit dringt zich de vraag op of we alsnog verder moeten gaan met het afbouwen van risico. Zou het verstandig zijn om ons aandelenbelang verder af te bouwen?

Wij denken op dit moment van niet om een aantal redenen:

• Beurzen zijn wel héél snel afgekomen. Vooral in de VS volgens ons té veel in verhouding tot wat billijk zou zijn op basis van de fundamentele economische factoren. Er staat naar onze mening geen (Amerikaanse) recessie voor de deur. Daarnaast verwachten we dat China verdere maatregelen zal nemen om de groei aan te jagen.
• In het spoor van de lagere economische groei wereldwijd, passen bedrijfsanalisten hun winstverwachtingen aan. Vooral in Europa, groeilanden en Japan. Maar diezelfde analisten gaan voor 2019 nog steeds uit van ongeveer 10% gemiddelde winstgroei in de VS, Europa en groeilanden. Dat is degelijk.
• Door de beurscorrectie is de prijs van aandelen tegenover die winstverwachtingen tot lagere niveaus teruggevallen. In de VS ligt die zogenaamde koers-winstverhouding momenteel rond de 14,5. In Europa en Azië is dat respectievelijk 12,5 en 11,5. Ter vergelijking: het langjarig gemiddelde schommelt in de zone 15 à 16.
• De Federal Reserve heeft een voorzichtige bocht ingezet. Het is logisch dat de centrale bankiers de intentie hebben de beleidsrente geleidelijk te blijven optrekken. De Amerikaanse economie draait immers volop en de inflatie bevindt zich dicht tegen het gewenste niveau van 2%. Maar daarnaast hebben ze toch hun verwachte aantal renteverhogingen voor 2019 teruggeschroefd. Van drie naar twee. Dit kunnen we zien als een signaal dat de Fed niet ongevoelig is voor nieuwe economische data en/of het verloop van financiële markten. Wat meteen de kans verkleint dat ze koppig haar renteverhogingen blijft doorvoeren,  mochten die nieuwe cijfers tegenvallen.
• In de eurozone is van een hogere beleidsrente al helemaal geen sprake de komende maanden. Het zou best weleens kunnen dat de ECB pas in 2020 haar eerste renteverhoging doorvoert. Een aanhoudend klimaat van lage rente dus. Vergelijk dat met een dividend van 4% dat vaak haalbaar is bij Europese aandelen.
• Veel beleggers houden méér dan gemiddeld cash aan. Klaar om in te stappen als de hemel opklaart. Veel verkoopdruk lijkt al achter de rug te liggen.

Samengevat zijn er dus voldoende redenen om vast te houden aan onze aandelenposities. Zonder dat we blind zijn voor de risico’s. Maar gegeven dat in de VS de beurscorrectie fors is geweest in verhouding tot de fundamentele factoren, kijken we met name naar Amerikaanse aandelen om een herstelbeweging op gang te brengen.