China en de VS bespreken de komende drie maanden hun handelsgeschillen verder.

De plannen om nieuwe tarieven in te voeren of bestaande te verhogen gaan tot begin maart in de ijskast. Ondertussen laadt China alvast méér Amerikaanse landbouw-, energie-, en industriële producten in zijn boodschappenmandje.

Dat zijn de belangrijkste uitkomsten van het gesprek tussen Trump en Xi Jinping in Buenos Aires. Het was het maximale wat we konden verwachten. Voor een allesomvattend ‘akkoord’ zijn de verschillen simpelweg te groot en was de tijd te kort. 

Hoe dan ook, bij beleggers kunnen de zorgen over een escalatie van het handelsconflict even naar de achtergrond. En dat geeft enige opluchting voor de aandelenmarkten op de korte termijn. Toch zou het voorbarig zijn om victorie te kraaien.

Het handelsgeschil heeft een diepere impact waarbij de onderliggende problemen het hart van het Chinese economische en politieke beleid raken. Die problemen liggen bijvoorbeeld bij de  staatssteun voor sectoren en ondernemingen, het afschermen van binnenlandse markten voor importen, het in handen krijgen van (buitenlandse) technologie, tot aan de geo-strategische ambities in Azië en Afrika. Er zijn nog harde noten te kraken voordat de lucht volledig is geklaard en er een allesomvattend akkoord kan komen. Het handelsconflict ontaardt voorlopig niet in een storm, en dat is positief. Maar het blijft afwachten of uiteindelijk de zon zal doorbreken. 

Amerikaanse ondernemersvertrouwen blijft sterk…

Kijken we naar de macroagenda voor de kortere termijn, dan zullen de Amerikaanse inkoopmanagersindices voor de dienstensector en de industrie deze week naar verwachting aantonen dat het Amerikaanse ondernemersvertrouwen sterk blijft.

Weliswaar koelde met name de industriële activiteit sinds de zomermaanden wat af. Maar dat gebeurde vanaf een hoog niveau. Ongetwijfeld speelt de sterke dollar hier een rol. Een dure valuta is immers niet bepaald een stimulans voor de export. Maar voor een relatief gesloten economie als de Amerikaanse, is vooral de dienstensector doorslaggevend. Die blijft profiteren van de bloeiende binnenlandse vraag die vooral gedreven wordt door sterke consumptiegroei.

… net als de arbeidsmarkt

Zoals iedere eerste vrijdag van een nieuwe maand, is het deze week weer uitkijken naar het Amerikaanse arbeidsmarktrapport. De Amerikaanse banenmachine blijft goed draaien. We rekenen op circa 200.000 nieuwe banen in de maand november. Een gemiddelde maandelijkse toename van 100.000 tot 125.000 banen is nodig om de aanwas van de beroepsbevolking te absorberen. Dat gebeurt dus meer dan voldoende. Vanwege de krapte op de arbeidsmarkt zullen ook de uurlonen opnieuw zijn toegenomen. Wellicht met méér dan 3% op jaarbasis.

Krijgen we inderdaad bevestiging van deze verwachtingen, dan mogen we met een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijkheid stellen dat de Federal Reserve over twee weken zijn beleidsrente weer een trapje hoger zet. We denken echter niet dat dit zorgt voor veel marktturbulentie. Het overgrote deel van de beleggers heeft deze renteverhoging al ingecalculeerd.

Toch was er de voorbije dagen heel wat te doen rond het beleid van de Amerikaanse centrale bank.  Beleggers interpreteerden een toespraak van Jerome Powell dat hij terughoudender is geworden over verdere renteverhogingen in 2019. Powell zei dat de huidige beleidsrente (range 2,00% - 2,25%) niet zo ver meer verwijderd zou zijn van de gewenste bandbreedte. Begin oktober klonk de Fed-baas nog veel assertiever. Toen suggereerde hij dat de beleidsrente ‘nog mijlenver’ verwijderd was van het gewenste niveau. Beleggers zagen dat de beleidsrente daarbij zelfs oplopen tot een range van 3,25% tot 3,50%. Nu gaat men meer uit van tegen of van 3,00%.

Onze inschatting is dat de houding van de Fed voorlopig onveranderd blijft. Beleggers die op het tegendeel hopen - en dus op meer terughoudendheid bij het optrekken van de rente rekenen worden geleid door de wens van de gedachte. Wij blijven er op dit moment van uitgaan dat de Fed in de eerste jaarhelft van 2019 ten minste één keer de rente verhoogt. En dat is maar goed ook. Het zou immers betekenen dat de economische groei degelijk blijft.

Zorgpuntjes in China en Europa

Met name in Europa en China zijn er, zoals bekend, wat zorgen over die groei. Die zorgen zijn overigens met elkaar verweven. De Chinese groeivertraging laat zich immers ook voelen bij ons. De economische dynamiek op het ‘oude continent’ moet momenteel vooral komen van de binnenlandse vraag, lees vooral van de consument. Vandaar het belang van de nieuwe cijfers over de Europese detailhandelsverkopen (publicatie overmorgen). 

Voor China staan de Markit Caixin PMI’s (industrie en dienstensector) op de rol. Vanochtend viel het industriële cijfer alvast mee. De productie en nieuwe orderinstroom bleef goed op peil in november. Verder werd bekend dat de Chinese consument aanzienlijk minder belasting afdraagt over zijn inkomen door aangepaste tarieven. In oktober € 4 miljard minder en dat voedt de consumptie. Mogelijk dat  dit al tot uitdrukking komt in de Caixin vertrouwensscore voor de Chinese dienstensector.

De Chinese economie heeft het lastig. En vorige week vielen de PMI’s vanuit het officiële Chinese statistisch bureau (NBS) al tegen. Vanuit die bril bekeken, starten de Amerikanen in ieder geval met een 1-0 voorsprong aan de onderhandelingen van de komende maanden…

Luc Aben is hoofdeconoom bij Van Lanschot.