China is er alles aan gelegen om zijn economische groei op peil te houden, maar lukt dat?

Economische groei heeft topprioriteit, whatever it takes, is het devies van de Chinese regering. Of het de machthebbers in Beijing lukt om de economie te laten groeien zal deze week blijken uit een aantal belangrijke cijfers. De industriële productie, detailhandelsverkopen, investeringen en geldgroei in China over de maand oktober worden gepubliceerd.
De eerder gemelde inkoopmanagersindices over oktober duiden op een behoorlijke economische afkoeling. Opnieuw tegenvallende cijfers verhogen de druk om de economie extra te stimuleren.

Vooral de geldgroei en de nieuwe kredietverlening zijn interessant om de komende maanden op te volgen. Een snellere dan verwachte toename is een signaal dat de steunmaatregelen van de Chinese overheid voor de economie vruchten beginnen af te werpen. Het is duidelijk dat China opnieuw de weg van monetaire stimulering inslaat en voorlopig afstapt van schuldbeheersing. 

China stapt voorlopig af van schuldbeheersing

Monetaire en fiscale steun voor de Chinese economie is nodig. Los van de handelssancties van de Amerikaanse president Trump, vertraagde de economische groei al. Sinds twee jaar probeert de Chinese overheid kredietverlening via het zogenoemde ‘schaduwbankieren’ in te dammen. Dat zijn financiële transacties door het niet-gereguleerde circuit. Op de langere termijn is het aan banden leggen hiervan positief. Schaduwbankieren ondermijnt het officiële financiële stelsel, omdat de risico’s niet inzichtelijk zijn. Maar op de kortere termijn vertraagt het het groeimomentum. China neemt geleidelijk stapjes om dat te compenseren.

Stevige cocktail aan stimuleringsmaatregelen

De reserveratio voor banken ging dit jaar in China al drie keer naar beneden. Banken hoeven minder reserves moeten aanhouden bij de centrale bank en kunnen daardoor dus meer uitlenen. De overheid legde ook een streefcijfer op voor de kredietverlening aan de private sector. Momenteel slokken staatsbedrijven nog bijna driekwart van de toegestane kredieten op. Veel geld gaat nog naar slecht renderende staatsbedrijven, beter wordt dat geïnvesteerd in goedlopende ondernemingen.

Daarnaast stelt de Chinese overheid belastingverlaging in het vooruitzicht voor bedrijven en consumenten en zijn er de traditionele infrastructuurprojecten om de economische groei aan te vuren. Zelfs de regels voor het inkopen van eigen aandelen voor bedrijven worden versoepeld om aandelenkoersen te stutten. Beijing streeft ernaar dat de Chinese aandelenmarkten niet verder wegzakken, omdat aandelen op grote schaal zijn gekocht met krediet.

De vraag is óf en wannéér de effecten van al deze stimuleringsmaatregelen zichtbaar worden. Wij zijn ervan overtuigd dat China er alles aan gelegen is om zijn economische groei op peil te houden.

Of het resultaat van de tussentijdse verkiezingen in Amerika voor enige ontspanning in de handelsvete tussen de VS en China zorgt is afwachten. Op dit domein heeft een Amerikaanse president best veel eigen bevoegdheid, zonder dat hij het Congres nodig heeft om zijn beleid goed te keuren. Bovendien leven óók bij veel Democraten frustraties over bepaalde Chinese handelspraktijken, zoals het schenden van intellectueel eigendom. Dit dossier zal eind november opnieuw op de voorgrond staan als de presidenten Trump en Xi Jinping elkaar - wellicht - ontmoeten. Een akkoord in de handelsdiscussie kan een forse positieve katalysator zijn voor de (Chinese) aandelenmarkten.

Macro-economische agenda: Italië op het strafbankje

In de eurozone eist Italië deze week weer de aandacht op. Uiterlijk dinsdag verwacht de Europese Commissie een aangepaste Italiaanse begroting. De kans lijkt echter klein dat die er komt. Recente uitspraken van politieke kopstukken suggereren dat de Italianen het been vooralsnog stijf houden.

Zetten beleggers het mes nog wat scherper op de Italiaanse keel?

Maar ook de Commissie zal niet toegeven. Wij verwachten dan ook dat die snel zal voorstellen om Italië op het strafbankje te zetten. Dat kan uiteindelijk leiden tot boetes voor het land.  Zo ver is het nog niet. Er blijft nog veel ruimte voor politieke onderhandelingen. Hoe die zullen verlopen en hoe snel er een compromis uit de bus komt, hangt mede af van de reactie van de financiële markten. Zetten beleggers het mes nog wat scherper op de Italiaanse keel door een hogere rente op Italiaanse staatsobligaties te vragen? Een renteverschil van 4%-punt of meer met 10-jaars Duitse staatsobligaties is hierbij een omslagpunt. Dan zal de Italiaanse politiek moeten inbinden.

Inflatiecijfers houden Fed op koers

In de VS staan nieuwe cijfers over de inflatie op de rol. Na zijn beleidsvergadering vorige week wijst niets erop dat de Amerikaanse centrale bank Federal Reserve (Fed) afstapt van zijn plannen om in december de beleidsrente nog een keertje op te trekken. Ook de nieuwe inflatiecijfers zullen daar niet voor zorgen. Net zomin als de verwachte cijfers over de detailhandelsverkopen dat zullen doen. De Amerikaanse consument blijft voldoende uitgeven om de groei te ondersteunen.

De Amerikaanse inflatie heeft zich net boven de 2% op jaarbasis genesteld en vooralsnog zonder al te fors te versnellen. De loongroei escaleert niet en de sterke dollar drukt de importprijzen. Bijkomend effect is de snel dalende olieprijs, die gaat het prijsniveau eveneens drukken. De Fed kan dus geleidelijk te werk blijven gaan met het optrekken van de rente. Wat dan geen fundamenteel probleem voor aandelenbeleggers hoeft op te leveren. Ondanks dat er tussentijds negatieve beursreacties kunnen zijn omwille van dit beleid van de centrale bank.

Luc Aben is hoofdeconoom bij Van Lanschot.