China komt met losser monetair beleid om economische groei op peil te houden.

Lukt het de Chinezen om hun economische groei van 6,7% op peil te houden, nu deze onder druk staat van de handelsoorlog met de Verenigde Staten? Wij denken van wel. Chinese beleidsmakers zetten al langere tijd in op een gecontroleerde zachte landing van hun economie. Nu daalt het economische vliegtuig iets te hard, dus graag wat gas erbij. Maar geen zorgen, want er is nog voldoende monetaire brandstof.

De Chinese economische groei krijgt het lastiger. De eerder ingezette noodzakelijke schuldsanering van het Chinese bedrijfsleven levert samen met de onverwacht scherpe handelsvete met de Verenigde Staten een economisch ‘perfect storm scenario’ op.

De kredietverlening en industriële productie in China vallen terug. De Chinese centrale bank People’s Bank of China (PBoC) meldde vorige week, dat kredietverlening aan de reële economie in juni uitkwam op een groei van 9,8% op jaarbasis. Dat is het laagste groeicijfer sinds 2003. Opvallend is daarbij, dat bij kredietverlening aan huishoudens de neerwaartse trend zich doorzet. Van belang is dat de Chinese consument blijft besteden om zo de economie te steunen.

Maandagochtend werd bekend, dat de Chinese industriële productie in juni met 6,0% groeide op jaarbasis. Een lagere groei dan de 6,5% die analisten verwachtten.

Forse koersdaling Chinese yuan

Een lager dan geplande economische groei is niet wenselijk voor de Chinese beleidsmakers. Die willen de sociale rust in het land graag bewaren en daarvoor is een groei van boven de 6% nodig. Ook wil China de economische touwtjes zelf in handen houden en wacht de uitkomsten van het handelsoverleg niet af. Dus actie geboden en het middel waarmee de beleidsmakers komen is de aloude agressieve monetaire stimulering.

De kredietteugels worden weer gevierd. De centrale bank zal spoedig verlaging van de beleidsrente doorvoeren en banken meer ruimte geven voor kredietverstrekking. En ‘vanzelfsprekend’ zal de Chinese munt terrein inleveren. Is dit de opmaat tot een valuta-oorlog? Wij denken van niet, maar een daling van de yuan van 10% ten opzichte van de dollar neemt de pijn van importheffingen weg. Sinds eind maart is die Chinese munt al 6,5% gedaald.

Het lossere Chinese monetaire beleid richt zich op meer investeringen en consumptie. De beoogde extra productie moet vervolgens deels zijn weg vinden naar meer export. Die extra exportgroei zal niet zonder slag of stoot gaan. De kans is groot dat Chinezen door lagere prijzen mondiaal marktaandeel willen veroveren. Dat remt de (import)inflatie wereldwijd en wakkert de concurrentie in andere werelddelen aan.

Tobben over toppen is niet nodig

De mondiale politieke carrousel draait ondanks de vakantieperiode overuren. Bij een naderende (handels)oorlog is het goed om je bondgenoten te kennen en gezamenlijk een strategie te bepalen. Zo is er deze week topoverleg tussen de Europese Unie en China en de EU en Japan. Dat is uiteraard in het licht van de handelsoorlog. ‘Samen zijn we sterk’ is de achterliggende gedachte. Concrete acties zijn niet te verwachten, deze handelsblokken staan allemaal in de afwachtmodus. Ze kijken angstvallig naar agressor Trump.

Er is ook het onderonsje tussen Trump en Poetin. Wat valt daarvan te verwachten? Beide sterke leiders willen geen gezichtsverlies. De honden zullen blaffen, maar niet bijten.

China, inflatie en de Fed in de macro-schijnwerpers

Naast cijfers over de Chinese economie komt er dinsdag ook data over de Chinese huizenprijzen. Dat is belangrijk, want de rijkdom van Chinese huishoudens wordt voor circa 55% ontleend aan onroerend goed. Dat is veel hoger dan in bijvoorbeeld de VS (41%). Een tegenvallende ontwikkeling kan het consumentenvertrouwen schaden.

Uit de eurozone, Verenigd Koninkrijk en Japan komen inflatiecijfers over de maand juni naar buiten. Wij verwachten geen spectaculaire uitslagen aan de bovenkant.

Woensdag legt Jerome Powell aan het Congres zijn verklaring over het gevoerde monetaire beleid af. Hij heeft daarbij een lastige afweging. De economie bloeit, inflatie neemt toe en de arbeidsmarkt verkrapt. Genoeg reden om meerdere - in totaal vier - renteverhogingen voor 2018 door te voeren. Echter, tegen de achtergrond van de handelsoorlog nemen de risico’s voor de Amerikaanse economie toe. Dat vraagt om een meer afwachtende houding.

Wij denken dat Powell een meer offensieve boodschap zal uitzenden. Iets wat begrijpelijk is voor de financiële markten om deze gerust te stellen.