Zowel Janet Yellen (Fed) als Mario Draghi (ECB) hielden in Jackson Hole de kaarten tegen de borst wat betreft hun monetaire politiek. Zoals verwacht. Toch ging de euro opnieuw fors hoger. Markten hoopten dat de ECB-baas explicieter zijn zorgen zou uitspreken over de sterkte van de Europese eenheidsmunt. Dan zouden ze helemaal gerustgesteld zijn geweest dat de geldkraan van de ECB wagenwijd open blijft.

Ruim monetair beleid hobbelt door

Daar mogen we van uitgaan. Draghi zei immers ook dat er nog geen zelf voedende opwaartse prijsdynamiek te bespeuren valt. Hij herhaalde dat een zeer ruim geldbeleid bijgevolg noodzakelijk blijft.

In de VS daarentegen blijft een nieuwe renteverhoging tegen het jaareinde een reële mogelijkheid. Tenminste, als politiek Washington de komende weken de opdoemende klippen kan omzeilen (bijvoorbeeld de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond) en/of met enig perspectief op een belastingverlaging voor de dag komt. Een hogere beleidsrente kan de zwakke trend in de dollarkoers dan uiteindelijk stoppen of omkeren.

In dat kader zal de Fed eind deze week met belangstelling uitkijken naar het nieuwe arbeidsmarktrapport. We verwachten dat de Amerikaanse banenmachine ook in juli netjes op stoom bleef. Al was het maar, omdat we al weten dat de uitzendmarkt floreert. Altijd een goed teken.

Meer nog dan het aantal nieuwe banen, is het werkloosheidspercentage en de groei van de uurlonen belangrijk. Dat die lonen, ondanks de lage werkloosheid, maar geen versnelling willen vertonen, is een gekend verhaal. De kans is echter reëel dat er op enig moment een omslagpunt komt. Zodra de werkloosheid een bepaalde kritische drempel doorbreekt, mogen we forsere loongroei verwachten. Waar dat punt precies ligt, is een lastige. Maar een niveau onder de 4% wordt veel geciteerd.

We verwachten dat dit werkloosheidspercentage voor juli op 4,2% zal uitkomen. Dit zou dan weer ietsje lager zijn dan vorige maand. Met vooral als boodschap: tegen dit tempo duikt de werkloosheid de komende maanden onder de 4% en is het dus waarschijnlijk dat de Fed nog voor het einde van het jaar opnieuw haar beleidsrente optrekt.

Amerikaanse woningmarkt

Deze dagen ‘vieren’ we het ontluiken van de financiële crisis tien jaar geleden. Die ontstond op de woningmarkt. De Case & Shiller-index, een weerspiegeling van de woningprijzen in de twintig grootste Amerikaanse agglomeraties, dook een derde lager. Begin 2012 bereikte hij een dieptepunt, om ondertussen volledig te herstellen. Na tien jaar is de woningcrisis verteerd. Morgen zal blijken, met de woningprijzen over de maand juni, dat de weg opwaarts gewoon verdergaat. Eerdere cijfers uit de huizenmarkt over juli bevestigden dit. 

Links en rechts duiken dan ook vragen op of we niet opnieuw in een vastgoedbubbel zitten?  Wij denken van niet. Ondanks de volledig herstelde woningprijzen liggen de gemiddelde hypotheeklasten tegenover het beschikbare inkomen netjes op het langjarig gemiddelde. Bovendien is de hypotheekrente laag en is er geen sprake van een overaanbod op de woningmarkt, integendeel. De oplopende woningprijzen bestempelen we dan ook als positief. Ze ondersteunen het consumentenvertrouwen. En net als in het tweede kwartaal hebben we ook de komende maanden die consument nodig om de Amerikaanse economische groei op peil te houden.

Trouwens, voor die groei krijgen we woensdag een tweede inschatting over het voorbije tweedekwartaalcijfer. Met wellicht een bevestiging dat het inderdaad een stuk beter was dan het jaarbegin.

Eurozone & China

De nieuwe Europese inflatiecijfers van komende donderdag zullen enkel maar Draghi’s terughoudende teneur in Jackson Hole bevestigen. Ja, de inflatie kruipt langzaam op, maar als het mandaat van de ECB zegt te moeten streven naar prijsstijgingen van net onder de 2%, dan is er weinig reden om de geldkraan nu reeds fors dicht te draaien. 

Spannender kan het misschien worden in China. Daar staan de PMI’s op de rol. Met name in de industrie situeert het ondernemersvertrouwen zich maar net in de groeizone. Het is belangrijk dat dat zo blijft. Daarnaast is het belangrijk dat het vertrouwen in de dienstensector de groei blijft ondersteunen. Vooral in het licht van de draai richting méér diensten die de Chinese economie inzette en de komende jaren moet vasthouden.