Beleggers zijn ongerust over Noord-Korea, maar (nog?) niet in paniek. Zo duwde de scherpe retoriek over en weer de Dow Jones terug tot zijn laagste peil sinds… 28 juli. De Euro Stoxx 50 noteert rond het niveau op 30 juni. Al bij al een beperkte reactie dus.

Blijft dat zo? Of staat het streng communistische Noord-Korea op het punt de kapitalistische markten een forse dreun te geven? Dat hang natuurlijk af van de politiek.

Nu, de wegen van die politiek mogen dan vaak ondoorgrondelijk en vol verrassingen zijn, Noord-Korea heeft een traditie van rationeel handelen. Ondanks de rakettesten en bedreigingen. Het regime is er helemaal niet op uit om de VS, of zijn bondgenoten, aan te vallen. Pyongyang bouwt aan zijn nucleaire arsenaal ter afschrikking en zelfverdediging. Met als hoofddoel hun geïsoleerde, onderdrukkende regime in stand te houden. Dat regime beseft maar al te goed dat een oorlog niet gewonnen kan worden.

Cruciaal hierbij is de houding van traditioneel bondgenoot China. De sancties die de VN Veiligheidsraad oplegde waren een unaniem besluit. Inclusief China dus. De Chinese krant Global Times, een spreekbuis voor het regime, suggereerde verder dat het land neutraal zou blijven mochten de Noord-Koreanen als eerste tot militaire actie overgaan. Dat betekent dus geen onvoorwaardelijke steun.

Anderzijds ging de VN-resolutie minder ver dan de Amerikanen initieel voorstelden. China is weliswaar bereid mee druk uit te oefenen, maar vreest een verzwakking van het Noord-Koreaanse leiderschap. De Chinezen vrezen dat instabiliteit in hun buurland over de grens kan waaien. Ze zijn bijgevolg niet bereid het land economisch helemaal af te sluiten. Handel met China is een cruciale buitenlandse levenslijn voor de Noord-Koreanen.

Achter de schermen bewandelt de Trump-administratie de traditionele diplomatieke wegen. Wat een spel van ‘good cop, bad cop’ zou impliceren: terwijl diplomaten onderhandelen en ministers sussende taal spreken, fulmineert de president voor de camera’s ten behoeve van de binnenlandse achterban. Ook al om de aandacht af te leiden van zijn tanende populariteit. Kernvraag is echter of de realiteit inderdaad zo doordacht is? Of dat Trump eerder op enig moment net zo impulsief zal handelen als twitteren in dit dossier? Hij heeft in ieder geval veel macht om op eigen houtje op te treden. Vooral mocht er een situatie van vergelding ontstaan na een eerste agressie van ‘de vijand’.

Hoe dan ook, een de-escalatie van het al jarenlang sluimerende conflict zal niet voor morgen zijn. Daarvoor zitten beide kemphanen te diep in de loopgraven. Maar vanwege de de facto situatie van allen-tegen-één (cfr. de VN-resolutie) schatten we de kans op een uiteindelijk diplomatieke oplossing op dit moment als reëel in. Tegelijkertijd beseffend dat politiek Washington dezer dagen wel meer elkaar snel opvolgende bokkensprongen maakt.

De komende tijd is aanhoudende nervositeit op financiële markten dus niet uitgesloten. Maar ervan uitgaand dat er inderdaad een oplossing uit de bus komt en rekening houdend met de huidige sterke bedrijfscijfers, kan dat dan eerder koopkansen gaan bieden. Beleggers die enige bescherming in hun portefeuille willen inbouwen, kunnen ondertussen natuurlijk terecht bij traditionele vluchthavens als goud, de Zwitserse frank en Japanse yen of Duitse staatsleningen.

Goede bedrijfscijfers

Met al dat internationale politieke geweld, is de aandacht voor de bedrijfscijfers wat naar de achtergrond verdreven. Die cijfers zijn nochtans goed. Zowel in Europa als de VS. De gemiddelde Amerikaanse onderneming komt met 11% hogere winsten op jaarbasis voor de dag. Bovendien zijn de goede cijfers netjes uitgesmeerd over bijna alle sectoren. Vanuit deze bril is er dus geen vuiltje aan de beurslucht.

Naast bedrijfscijfers, is ook het Fed-beleid natuurlijk een relevante beursfactor. Wij blijven ervan uitgaan dat de centrale bank dit jaar nog een keertje de rente optrekt, maar wellicht niet snel. Eerder in december dan in september. Er is voorlopig weinig inflatiedruk. Ook niet vanuit de Amerikaanse lonen. Gelet op de situatie op de arbeidsmarkt komt die er wellicht pas in 2018. Zodat Yellen en haar collega’s daar net voor de jaarwisseling alvast op kunnen anticiperen.

Woensdag publiceert de Fed de notulen van haar laatste bijeenkomst. Dan weten we of ze haar perceptie over de zwakke inflatiecijfers heeft bijgestuurd. Toen de inflatie in het voorjaar begon af te brokkelen, gaf Yellen immers de schuld aan factoren van voorbijgaande aard. Zoals de tarievenoorlog in de telecomsector. Per saldo verwachten we weinig veranderingen in de Fed-visie op het toekomstige rentepad. Daarnaast is het uitkijken naar enige hints over het afbouwen van de balans van de centrale bank.

Verder krijgen we deze week cijfers over het Amerikaanse consumentenvertrouwen en de kleinhandelsverkopen. De Amerikaanse consument tilde de algehele groei over het tweede kwartaal naar een hoger niveau. Door de gezonde arbeidsmarkt hebben we er vertrouwen in dat hij dat ook de komende maanden zal blijven doen.

Hoe groeit de eurozone?

Het belangrijkste Europese cijfer valt midden deze week met een tweede inschatting van de groei over het tweede kwartaal. Recente Franse en Duitse cijfers over de export en industriële productie vielen een beetje tegen. Toch is er geen reden om een tegenvaller te verwachten: de economie van de eurozone heeft het in het tweede kwartaal degelijk gedaan.

Of er in de tweede jaarhelft een nieuwe versnelling in zit, is echter twijfelachtig. Maar het conjuncturele plaatje zal wellicht degelijk blijven. Althans, daar wijzen de vertrouwenscijfers van consumenten én producenten op. Ook de langzaam verbeterende arbeidsmarkt ondersteunt. Het grootste gevaar schuilt in een verder aantrekkende euro. Dat is echter niet ons centrale scenario.