Dat is het minste wat je kunt zeggen sinds Trump het Witte Huis bewoont. Dat het woord impeachment (afzetting) herhaaldelijk zou vallen tijdens zijn presidentschap, was voorspelbaar. Maar na vier maanden al zó luid, dat is wel érg snel.

Ook financiële markten leken medio mei even te schrikken. Ze herstelden snel, maar het smeulende Russische vuurtje lijkt op ieder moment een uitslaande brand te kunnen worden.

Hoe kunnen we hier als belegger mee omgaan?

Vette kluif, magere kans

Voor de (sociale) media is impeachment natuurlijk een vette kluif. Maar de kans dat het inderdaad zo ver komt, is voorlopig klein. Laat staan dat het snel zou gebeuren.

Zo zal kersvers speciaal aanklager Mueller enige tijd nodig hebben om alle Russische matroesjkas uit elkaar te halen en duidelijkheid te brengen.

Verder moeten we alles in historisch perspectief blijven zien. Tot nu toe waren er in de Amerikaanse geschiedenis slechts drie concrete impeachmentprocedures tegen een president: Johnson in 1868, Nixon in 1974 en Clinton in 1999. Geen enkele leidde tot afzetting. Nixon stapte zélf op. Voordat het Huis van Afgevaardigden en de Senaat zich uitspraken.   

Bovendien hebben het Congres en de president dezelfde politieke kleur. In het Huis van Afgevaardigden vereist een afzetting een gewone meerderheid, terwijl in de Senaat twee derde van de verkozenen op de groene knop moet drukken. Dat betekent dat een groot aantal Republikeinen de Democratische kant moet kiezen voordat Trump z’n koffers moet pakken. Iets wat vandaag de dag onwaarschijnlijk is.

Niet dat alle Republikeinse politici zo blij zijn met het schouwspel in het Witte Huis. Maar bij zijn kiezers geniet Trump nog steeds de nodige steun. En precies die kiezers hebben de Republikeinse afgevaardigden en senatoren nodig voor hun eigen herverkiezing in 2018.

Uitstel hoeft geen afstel te zijn

Maar laat ons nu toch even veronderstellen dat Trump uiteindelijk de bons krijgt. Wat dan? Is dat dan erg vanuit economisch en beleggersstandpunt?

Ideaal is het natuurlijk niet. De sterke beursprestatie van de voorbije maanden was gedeeltelijk gebaseerd op Trumps plannen voor lagere (bedrijfs)belasting, deregulering en infrastructuurinvesteringen. Politieke geharrewar kan tot uitstel leiden.

Maar dat hoeft geen afstel te betekenen. Vice-president Pence en de Republikeinse partij hebben een soortgelijke agenda. Sterker nog, bij een afzetting van Trump hebben de Republikeinen misschien zodanige behoefte aan een politieke opsteker, dat ze deze agenda koste wat het kost snel willen doordrijven. Waarbij interne verschillen qua visie even aan de kant gaan.

Economie en winsten, daar gaat het om

Zolang het uiteindelijke economische plaatje en de bedrijfswinsten niet in het gedrang komen of niet al te veel vertraging oplopen, hebben de politieke gebeurtenissen dus wellicht geen blijvende invloed op markten.

Beleggers gaan er trouwens sowieso niet meer van uit dat de Trump-beloften snel realiteit zullen worden. De Amerikaanse tienjaarsrente zakte geleidelijk weg van 2,60% eind 2016 tot 2,25% nu. Niet bepaald een verloop dat veel geloof verraadt in nakende groei-stimulerende maatregelen.

Hetzelfde geldt voor de Amerikaanse dollar. Vanuit de Federal Reserve (Fed) kwam meermaals de bedenking dat stimulerende economische plannen de centrale bank zouden dwingen om de rente sneller en forser op te trekken. Wat de dollar zou ondersteunen. Vanaf april verzwakte de greenback echter. Markten geloven bijgevolg niet dat de Fed fors zal moeten ingrijpen.

Ook zonder Trump, florerende aandelen

Aandelen hadden tot nu toe geen hinder van deze twijfel. Wellicht door de goede bedrijfsresultaten. Niet alleen de winstcijfers gingen de goede kant op. Dat gold ook voor de omzet. Een concreet gevolg van het hogere economische groeimomentum.

Nu was dat hogere tempo al voelbaar vóór de Amerikaanse verkiezingen. Er is geen impact van concrete maatregelen door de nieuwe administratie. Simpelweg omdat dergelijke maatregelen er nog niet zijn. Ook was het niet enkel de Amerikáánse groei die een tandje hoger ging. In de opkomende landen en in Europa was dat net zo. Een synchrone, wereldwijde groeiversnelling en dat ondersteunt de beurzen.

Tot slot vinden aandelenbeleggers het helemaal niet erg als de Fed het gaspedaal niet al te fors moet indrukken. Integendeel. Aanvaardbare economische groei in combinatie met een lage rente is een mooi scenario.

Aandacht voor de inhoud

Slotsom is dat beleggers uiteindelijk naar de cijfers kijken. Die van de economie en van bedrijven. Het politieke stof vanuit het Witte Huis kan tussentijds het zicht op Wall Street vertroebelen. Maar voorlopig is er geen aanleiding om de Amerikaanse cijfers te herzien. Het proces van lagere belastingen, deregulering of infrastructuurinvesteringen verliep sowieso al niet van een leien dakje. Dat is niks nieuws.

Pas op het moment dat nieuwe ontwikkelingen rond ‘Russia-gate’ het economische plaatje in het gedrang brengen, of op het moment dat beleggers zich daar grotere zorgen over gaan maken, zijn hierop gebaseerde aanpassingen in een beleggingsportefeuille waarschijnlijk. Zover zijn we nog niet.

In plaats van aandacht te hebben voor de smeuïge politieke verhalen, lijkt het op korte termijn dan ook relevanter om te focussen op de technische dossiers. Die van de begroting bijvoorbeeld. Die moet immers de basis leveren voor alle andere plannen.

Deze week stelde het Witte Huis zijn eigen financiële intenties voor. Met forse besparingen op sociale uitkeringen of milieu, en hogere investeringen in defensie en infrastructuur. Daarnaast natuurlijk de veel besproken belastingverlaging.

De begroting van een president is echter niet méér dan een wensenlijstje. Het is het Congres dat de begroting bepaalt en daarom met een eigen voorstel komt. Ondanks de Republikeinse meerderheid in dat Congres, wordt dat geenszins a walk in the park. De Republikeinse partij is verdeeld in budgettaire scherpslijpers, hartstochtelijke voorstanders van hogere defensie-uitgaven en advocaten van fors lagere belastingen. Drie moeilijk te verzoenen objectieven. Daar doorheen komt dan nog de herziening van Obamacare gefietst.

Een ingewikkeld kluwen. Dat nog enige maanden in beslag kan nemen en een onzekere uitkomst heeft. Maar dat uiteindelijk wel bepalender kan zijn voor financiële markten dan de eventuele politieke Russische roulette die het Trump-team heeft gespeeld.